Druga wyprawa odbyła się po Ś. p. Mieczysława Szczukę, art. malarza, który dnia 13 sierpnia wybrał się z towarzyszami Jerzym Ramertem i Tadeuszem Piechowiczem na Zamarłą Turnię, gdzie uległ tragicznemu wypadkowi.

Prawdopodobny przebieg katastrofy był następujący:
przy wspinaniu się na południową ścianę Zamarłej Turni J. Ramert, niedbale asekurowany przez idącego przodem Szczukę, odpadł od skały pociągając za sobą Szczukę.
Szczuka upadł na piarg z wysokości około 70 metrów ponosząc śmierć na miejscu, Ramert zaś szczęśliwym zbiegiem okoliczności, spadłszy z wysokości około 40 m poniósł tylko silne potłuczenia na całem ciele.
Trzeci towarzysz nieszczęśliwej wycieczki stał najniżej i widząc moment upadku swych kolegów, z wielką przytomnością umysłu starał się umocować linę, przez co zmniejszył siłę upadku Ramerta i ocalił mu życie, uległ jednak wskutek silnego tarcia liny oparzeniu obu dłoni.
T.O.P.R. zawiadomione o wypadku telefonicznie od Wodospadów Mickiewicza udało się niezwłocznie na miejsce zniosło rannego Ramerta do schroniska przy Pięciu Stawach Polskich zaś zwłoki Ś. p. Szczuki przetransportowało do Zakopanego, gdzie na trzeci dzień odbył się pogrzeb przy współudziale wielkiej ilości turystów.
Należy nadmienić, że ś. p. Szczuka należał do bardzo wybitnych spinaczy i miał za sobą szereg niezwykle trudnych przejść.

Trzeci wypadek, gdzie T.O.P.R. interwenjowało, miał miejsce przy Niżnym Ciemnosmreczyńskim Stawie, P. Jadwiga Suderska zwichnęła nogę i została przez T.O.P.R. zniesiona przez Wrota Chałubińskiego do Morskiego Oka, zkąd samochodem przewieziono ją do Zakopanego.